ความแตกต่างระหว่างการเจียรแบบเปียกและการเจียรแบบแห้ง

ด้วยการแข่งขันที่รุนแรงมากขึ้นในอุตสาหกรรมผง ลูกค้าจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องการได้รับวัสดุที่ผ่านการกลั่นมากขึ้นและอุตสาหกรรมผงก็มีการพัฒนาอย่างต่อเนื่องในทิศทางของผงนาโน ดังนั้นวิธีการประมวลผลแบบเดี่ยวก่อนหน้านี้จึงไม่สามารถใช้ได้อีกต่อไป จากนั้นการเตรียมผงนาโนก็กลายเป็นปริศนาสำหรับองค์กร การเตรียมผงก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการบดเพื่อกระจายความละเอียด การบดแบบเปียกและการบดแบบแห้งมีสองประเภท ตัวแทนของการบดแบบแห้งคือโรงสีลูก ในการบดแบบเปียก โรงสีลูกปัดเป็นที่นิยม

คุณสมบัติของการบดแบบแห้ง

โดยทั่วไปโรงงานใช้วิธีการบดทางกายภาพและทางกลเพื่อทำให้วัสดุผงมีความละเอียดระดับนาโนเมตร เทคโนโลยีการบดแบบแห้งเป็นเทคโนโลยีแรกสุด ซึ่งถูกนำมาใช้ครั้งแรกกับการบดและการสลายตัวของวัสดุ

เนื่องจากเป็นเทคโนโลยีการเจียรที่เก่าแก่ที่สุดจึงมีข้อได้เปรียบในด้านการเจียรวัสดุ ข้อได้เปรียบของมันคือวงจรการผลิตสั้น การประมวลผลในภายหลังค่อนข้างง่าย และต้นทุนก็ต่ำกว่า แน่นอนว่าการบดแบบแห้งก็มีข้อเสียที่ชัดเจนเช่นกัน เช่น ผงจะเกาะติดกันได้ง่ายในระหว่างกระบวนการบด เป็นการยากที่จะได้ผงเกรดเล็ก ๆ (ผงบดละเอียดมากได้ยาก) และอุณหภูมิของผงมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในระหว่างกระบวนการบดซึ่งอาจทำให้ผงที่ผลิตออกมาไม่ตรงตามข้อกำหนด

คุณสมบัติของการเจียรแบบเปียก

แต่หากใช้เครื่องบดแบบแห้งเพื่อบดผง อุณหภูมิของผงจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเนื่องจากการนำเข้าพลังงานจำนวนมาก หรือจะหลีกเลี่ยงการป้องกันการระเบิดเมื่ออนุภาคผงถูกทำให้บริสุทธิ์ได้อย่างไร? ปัญหาเหล่านี้เป็นเรื่องยากสำหรับโรงงานที่จะควบคุม เนื่องจากปัจจัยเหล่านี้ เทคโนโลยีการบดแบบเปียกจึงเกิดขึ้น อาจกล่าวได้ว่าการเจียรแบบเปียกช่วยแก้ปัญหาที่การเจียรแบบแห้งไม่สามารถแก้ไขได้

ข้อดีของเทคโนโลยีการบดแบบเปียกคือสามารถรับอนุภาคขนาดเล็ก (รวมถึงอนุภาคขนาดนาโน) ได้ แต่ในขณะเดียวกันวิธีนี้ก็มีข้อบกพร่องบางประการเช่นกัน วงจรการผลิตวัสดุการบดโดยใช้เทคโนโลยีการบดแบบเปียกนั้นยาวนานกว่า และการแปรรูปภายหลังมีความซับซ้อนมากกว่าการบดแบบแห้ง และต้นทุนก็แพงกว่า

การบดแบบแห้งหมายความว่าปริมาณน้ำในวัสดุไม่เกิน 4% ในระหว่างการดำเนินการบด ในขณะที่การบดแบบเปียกจะต้องระงับวัตถุดิบในกระแสของเหลวตัวพาสำหรับการบด และมีการเติมสารเติมแต่งที่เหมาะสม เช่น สารช่วยกระจายตัว เพื่อช่วยในกระบวนการบด เมื่อความชื้นของวัสดุเกิน 50% ในเครื่องเจียรแบบเปียก ปัญหาฝุ่นฟุ้งกระจายจะหมดไป ในการแปรรูปอาหาร วัสดุบดมักถูกใช้เป็นการเตรียมการสำหรับการชะล้างเพื่อให้ส่วนประกอบละลายได้ง่าย ดังนั้นจึงค่อนข้างเหมาะสำหรับการบดแบบเปียก อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปการทำงานแบบเปียกจะสิ้นเปลืองพลังงานมากกว่าการทำงานแบบแห้ง และอุปกรณ์จะสึกหรออย่างจริงจังมากกว่า

การบดแบบแห้งด้วยกลไกเป็นเรื่องยากที่จะได้ผงขนาดต่ำกว่าไมครอน และต้นทุนการผลิตผงเคมีก็สูง ดังนั้นการบดแบบเปียกจึงกลายเป็นวิธีการสำคัญในการเตรียมผงที่มีขนาดเล็กมาก

ตอนนี้ถ้าความละเอียดของผลิตภัณฑ์ไม่สูงและข้อกำหนดการบดไม่เข้มงวด คุณสามารถเลือกเครื่องบดแบบแห้งซึ่งคุ้มค่าและรวดเร็วกว่า บริษัทเคมีภัณฑ์ส่วนใหญ่เลือกการบดแบบเปียก ดังนั้นจึงใช้เครื่องเจียรแบบเปียก เครื่องเจียรแบบเปียกส่วนใหญ่แบ่งออกเป็นเครื่องเจียรแนวตั้งและเครื่องเจียรแนวนอน

เครื่องบดแนวตั้งเป็นผลิตภัณฑ์รุ่นก่อนๆ ที่มีต้นทุนต่ำกว่า แต่มีการปิดผนึกไม่เพียงพอและเนื่องจากอิทธิพลของแรงโน้มถ่วง ส่งผลให้การกระจายตัวของวัตถุดิบบดไม่เพียงพอ ดังนั้นจึงถูกแทนที่ด้วยเครื่องบดแนวนอนโดยทั่วไป เครื่องบดแนวนอนเป็นเครื่องบดกระแสหลักในตลาดตอนนี้ พวกเขามีคุณสมบัติการปิดผนึกที่ดี ตัวทำละลายและวัตถุดิบไม่ระเหย และอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงต่ำ และไม่มีฝุ่น ซึ่งเอื้อต่อความปลอดภัยและประสิทธิภาพของการผลิตมากขึ้น เนื่องจากเครื่องเจียรทั้งหมดใช้วิธีการเจียรที่แตกต่างกัน จึงแบ่งย่อยออกเป็นหลายประเภท เช่น เครื่องบดตะกร้า เครื่องบดมวล และเครื่องบดละเอียดพิเศษ เครื่องบดแต่ละประเภทได้รับการปรับแต่งให้เหมาะกับวัสดุการผลิตและกระบวนการแปรรูปที่แตกต่างกันเป็นหลัก และไม่มีมาตรฐานที่ถูกต้องและเป็นหนึ่งเดียว

โดยรวมแล้ว เป็นเรื่องยากที่จะได้ผงที่มีขนาดต่ำกว่าไมครอนโดยการบดแบบแห้งด้วยกลไก และต้นทุนของผงเคมีก็สูง ดังนั้นการบดแบบเปียกจึงกลายเป็นวิธีการสำคัญในการเตรียมผงที่มีขนาดเล็กมาก จากมุมมองของการใช้งานจริง ไม่มีความแตกต่างที่แน่นอนระหว่างข้อดีและข้อเสียของทั้งสอง ควรเลือกวิธีการรักษาที่เหมาะสมตามลักษณะผลิตภัณฑ์ที่แท้จริงและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ